این آدم‌بزرگهایی که با گلوله برفی به جان هم افتاده و مثل بچه‌ها از بارش برف ذوق کرده‌اند، شهروندانی اهل لیون فرانسه هستند. فیلم مال ۱۸۹۶ است یعنی ۱۲۴ سال پیش، که ترمیم و رنگ‌آمیزی شده و زنده به نظر می‌رسد. حالا چیزی از این آدمها باقی نمانده، تجزیه شده و به خاک پیوسته‌اند، نوه نتیجه‌هایشان هم آنها را بیاد ندارند، انگار هیچ وقت نبوده‌اند.
چه لجوج و سنگدل است این زمان، چنان گرد فراموشی به روی هر جنبنده‌ای می‌پاشد که انگار اصلا به دنیا نبوده است.
۱۲۴ سال دیگر در سال ۲۱۴۴، آیندگانی که عکس‌ها و فیلم‌های ما را می‌بینند، درباره ما چه فکر می‌کنند و چه می‌گویند؟!
در ۹۹/۹/۹ به کسانی که دوستشان دارید بگویید دوستت دارم .قرن بعدی هیچکدام وجود نداریم.
چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست
چون هست بهر چه هست نقصان و شکست
انگار که هرچه هست در عالم نیست
پندار که هرچه نیست در عالم هست
۹۹/۹/۹
درباره این سایت